Ervaring 100 Dagen Foodchallenge | Vera

Ervaring 100 dagen Foodchallenge
.Ervaring 100 Dagen Foodchallenge

Opgegroeid als iemand die alleen sperziebonen en boerenkool lustte, had ik de afgelopen jaren al een aantal stappen gezet naar een gezonder eetpatroon. Mensen die me goed kennen weten dat ik best een gedisciplineerde eter ben. Het lukte me altijd al wel om ‘nee’ te zeggen. Tegen traktaties, alcohol, snoep, koek, en ga zo maar door. Doordeweeks althans. Wat mensen niet zagen is dat me dat wel degelijk moeite kostte. Ik kon soms niet wachten tot we in het weekend weer pizza gingen eten. Begrijp me goed, er is niks mis met een pizza op z’n tijd. Maar het kostte mij best moeite om het bij ‘op z’n tijd’ te houden. En dus niet om de haverklap zo’n ding naar binnen te werken 😉

Op naar een gezonder eetritme

Toen de foodchallenge voorbij kwam wilde ik dan ook heel graag mee doen. Vanwege een reis naar Amerika tijdens de eerste ronde besloot ik pas de tweede ronde mee te doen. Reden voor mij om mee te doen was niet om af te vallen, maar om gezonder te gaan leven en daar een ritme in te vinden dat ik (met gemak) vol zou kunnen gaan houden. Ik wist niet of dit dé manier was, maar bedacht me dat ik er nooit achter zou komen als ik het niet zou gaan proberen. Daarnaast sprak het mij aan dat Orla & Bastiaan ons geen ingewikkelde diëten voorschotelden en geen gouden bergen beloofden. Ze leerden ons simpelweg wat goed en gezond eten is. Eerlijk is eerlijk, ik had wel zo mijn twijfels of ik er ook zo positief over zou zijn als degene die de eerste ronde mee hadden gedaan. Want ja, honderd dagen geen chips, geen fastfood, geen ijs, geen chocola…ik vond het nogal wat.

Mijn eigen keuze

Mijn angst bleek ongegrond. Het idee aan ‘100 dagen geen…’ veranderde al snel in de focus op alles wat ik wél at en (ook) heel lekker was. Na een tijd klonk het me zelfs vreemd in de oren als mensen vroegen wat ik allemaal niet mocht eten. Ik was daar zelf helemaal niet mee bezig. Wat ik mensen ook vaak zei was dat het voor mij niet een kwestie was van niet mógen. Ik had immers zelf besloten mee te doen, in het ergste geval kon ik ook zelf besluiten om te stoppen, dacht ik zo. Het was echt een bewuste keuze om een periode ándere dingen te eten. Dat een ander daarin andere keuzes maakt vond en vind ik helemaal prima, maar dit was mijn keuze en ik voelde me daar goed bij. Ik heb dit aan het begin van de challenge ook benadrukt en mensen gevraagd zich er van bewust te zijn dat het míjn keuze was en ik er achter stond. Volgens mij werkte dit wel, ik kreeg veel positieve reacties.

Suiker, suiker…overal suiker!

De eerste week verwachtte ik een zware tijd tegemoet te gaan. Omdat ik direct na mijn vakantie was begonnen, dacht ik veel moeite te gaan hebben met het schakelen van pasta & wijn naar groenten & thee. Gek genoeg ging het me prima af. Die moeilijke eerste twee weken (je lichaam moet wennen aan minder suiker) heb ik dus niet zo ervaren. Wat ik wel een opgave vond was om te bedenken wat ik zou eten. Gelukkig werden er op de facebook pagina van de foodchallenge volop recepten gedeeld en tips uitgewisseld. Ook kon ik hier foto’s van mijn gerechten plaatsen om te checken of ik een beetje op de goede weg zat met mijn gerechten. Eenmaal bedacht wat ik zou eten moesten er dan vervolgens natuurlijk nog boodschappen gedaan worden. Dit was even wennen omdat ik goed moest kijken welke producten wel of niet geschikt waren. Dat bleek moeilijk want man, man, man, wat zit er ontzettend veel suiker in al dat eten! Ik weet nog goed hoe boos ik was (op de supermarkt, I guess…) toen ik ontdekte dat er zelfs in mijn favoriete thee suiker zat. Bizar!

Gelukkig vorderde de challenge en zo gingen ook mijn boodschappen-skills goed vooruit. Wat ik leuk vind om te merken is dat ik veel meer tijd dan voorheen besteed op de groente- en fruitafdeling maar de rest van de supermarkt vervolgens binnen 5 minuten door ben gevlogen.

Tussentijdse check

In de eerste paar weken heb ik goed bijgehouden wat ik at en dronk. Om me er van te verzekeren dat ik op de goede weg zat heb ik een afspraak met Orla gemaakt. Orla heeft mijn maaltijden bekeken en me een aantal tips gegeven. Ook later in de challenge als ik vragen had (zo kreeg ik opeens toch behoefte aan meer eten, wat later ook weer af nam) stonden Orla & Bastiaan klaar met tips en adviezen, heel fijn! Gaandeweg werd het makkelijker om te bepalen wat ik lekker vond en hoeveel ik nodig had. Ik vroeg me altijd af hoe die mensen die zeggen ‘ik weet wat werkt voor mij’ dat dan wisten, maar volgens mij is het een kwestie van ervaren en proberen. Zo was mijn ontbijt in beginsel nogal veel en ontdekte ik dat ik van te veel kwark buikpijn kreeg. Doordat ik dit ging matigen en dan bijvoorbeeld wat extra fruit te eten loste ik dit weer op. Als ik niet genoeg vetten binnen kreeg, kreeg ik honger. Nam ik genoeg, dan kwam ik de dag prima door. Zo simpel was het uiteindelijk.

Goed eten is goed voor jezelf zorgen

Wat ik heb ervaren is dat mijn lichaam steeds minder vroeg om (ongezonde) snacks en tussendoortjes. Het ging me dan ook steeds makkelijk af om ‘gewoon gezond’ te eten. Niet omdat ik heel gedisciplineerd was, maar omdat het vaak niet eens meer in me op kwam: ik had voldoende aan mijn ontbijt, lunch en diner. Wat ik ook merkte was dat het niet-snacken-verhaal alléén werkte zolang ik zorgde voor drie goed gevulde maaltijden. Als ik te weinig at dan kwam de behoefte om een tussendoortje te nemen er wel. Voor mij was dit echt een eye-opener. Als ik zorgde dat ik goed voor mezelf zorg door goed te eten was de rest dus appeltje eitje! En ik kan je zeggen, dat is een heel fijn gevoel. Want ik weet nu; ik red me wel. Want ik wéét wat ik nodig heb. IK en niemand anders bepaal wat ik eet!

Eindconclusie

En daarmee is de challenge voor mij dan ook een succes geworden. Niet omdat ik ben afgevallen (wat wel is gebeurd), niet omdat er wonderen zijn geschied en niet omdat ik geen chocola meer lust. Maar wél omdat ik me gezonder en fitter voel, omdat ik beter slaap, omdat ik weet wat gezond is en wat niet, omdat ik weet wat ik nodig heb om me goed te voeden en goed te voelen en óók weet wat ik niet nodig heb (maar af en toe best kan nemen, gewoon omdat het lekker is). Ik heb het vertrouwen dat ik in staat ben om goed te bepalen wat ik op een dag nodig heb om goed te functioneren. Het geeft rust om dat te weten en te ervaren dat je niet constant de strijd aan hoeft te gaan met jezelf om ongezond eten af te slaan.

Doorgaan op deze weg!

Wat me heeft verbaasd, is dat het eind van de challenge met de dag onbelangrijker werd. Vooraf bedacht ik me dat het vast een feestje zou zijn als ik al die honderd dagen achter de rug had. In werkelijkheid had ik geen flauw idee op welke dag van de challenge ik was en was ik niet bezig met wat de honderdste dag zou zijn. Zoals Tanja uit de challenge zo mooi zei ‘ik tel voor de vorm af tot 100 dagen, geniet dan van ongelimiteerde kerstmaaltijden en ga daarna vrolijk weer door met dag 101’. En zo is het. Tanja, I will join you!

Meer ervaringen met de 100 Dagen Foodchallenge lezen? Lees hier het verhaal van Anel!